Krótka Historia Polskiego Kina: Popiół i Diament w Kinie Janosik

andrzej wajda popiół i diament

W ciągu najbliższych dziesięciu miesięcy na ekranie Kina Janosik będzie można obejrzeć dziesięć filmów, dziesięciu Mistrzów, których dzieła ukształtowały obraz polskiego kina 2. połowie XX wieku. Filmów, które kochamy, ale do tej pory w znakomitej większości mogliśmy je obejrzeć wyłącznie w telewizji.

Popiół i Diament w Kinie Janosik

Wszystkie tytuły zostały odrestaurowane cyfrowo i wyselekcjonowane przez Tomasza Kolankiewicza Dyrektora Artystycznego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Każdy seans poprzedzi krótki wstęp w formie wykładu wideo prezentujący sylwetkę twórcy/twórczyni i wprowadzający w tematykę dzieła oraz przybliżający realia polityczno-społeczne jego powstania. Warto sprawdzić jakie wrażenie robią dużym ekranie. Czy się zestarzały, a może przetrwały próbę czasu i znów zachwycą nas swym pięknem i uniwersalnym przekazem?

Pierwszy seans już w najbliższy piątek, 10 lutego o godzinie 20:00 a rozpocznie go najgłośniejszy obraz polskiej szkoły filmowej, powstały na podstawie powieści Jerzego Andrzejewskiego „POPIÓŁ I DIAMENT” w reżyserii Andrzeja Wajdy z fantastyczną rolą Zbigniewa Cybulskiego.

Opis filmu:
Maciek Chełmicki (Z. Cybulski), młody akowiec otrzymuje rozkaz zastrzelenia sekretarza KW PPR w przededniu zakończenia drugiej wojny światowej. W tym samym czasie poznaje Krystynę (E. Krzyżewska), barmankę w hotelu. Rozdarty między poczuciem obowiązku a rodzącym się uczuciem będzie musiał dokonać wyboru. Tej nocy trwa bankiet z okazji zwycięstwa. Poranek okaże się dla bohatera tragiczny w skutkach.

Film Andrzeja Wajdy zapisał się w historii polskiej kultury i światowego kina jako film ikoniczny dla Szkoły Polskiej oraz symbol narodowej kinematografii. Mimo że był adaptacją popieranej przez władze Polski Ludowej powieści Jerzego Andrzejewskiego „Zaraz po wojnie” (1947), nie realizował zamówienia władzy, gdyż przeniósł uwagę i sympatię widzów ze starego komunistycznego działacza na młodego akowca , podkreślając tragizm jego losu. Co więcej, zupełnie porzucił estetykę socrealizmu na rzecz nowej estetyki obrazu, gry aktorskiej, niejednoznacznej oceny moralnej.

Krótka Historia Polskiego Kina

“Krótka Historia Polskiego Kina” jest kolejna formą działań realizowanych z inicjatywy Stowarzyszenia Kin Studyjnych, mających na celu wsparcie kin studyjnych.

To wyjątkowy projekt, który pozwoli szerokiemu gronu odbiorców zapoznać się z polską klasyką filmową na dużym ekranie.

„Przegląd Krótka Historia Polskiego Kina zrodził się z… miłości do kina i ogromnej potrzeby przywrócenia na srebrny ekran najwybitniejszych dzieł polskiej kinematografii, które w swoim czasie sprawiły, że polskie kino stało się rozpoznawalne na arenie międzynarodowej.

W ciągu najbliższych dziesięciu miesięcy zaprosimy widzów kin studyjnych w całej Polsce na dziesięć filmów dziesięciu Mistrzów, których dzieła ukształtowały obraz polskiego kina w latach 60. i 70. XX wieku. Filmów, które kochamy, ale do tej pory w znakomitej większości mogliśmy je obejrzeć wyłącznie w telewizji. A jakie wrażenie mogą zrobić na dużym ekranie? Czy się zestarzały, a może przetrwały próbę czasu i znów zachwycą nas swym pięknem i uniwersalnym przekazem?

Dzięki znakomitej współpracy z WFDiF oraz DI Factory i przy wsparciu ze strony PISF, możemy zaprezentować miłośnikom X Muzy arcydzieła polskiej kultury w wersji odrestaurowanej cyfrowo.

Nie uzurpujemy sobie prawa do przedstawiania całościowej historii kina w tradycyjnym rozumieniu, ale mamy nadzieję, że nasz wybór przypadnie widzom kin studyjnych do gustu i rozbudzi apetyt na kolejne seanse”. – Marlena Gabryszewska, prezeska Stowarzyszenia Kin Studyjnych

Cykl Krótka historia polskiego kina! otworzy projekcja nagrodzonego na festiwalu w Wenecji dramatu “Popiół i diament” w reżyserii Andrzeja Wajdy.

Od pierwszego lutego w 72 kinach studyjnych w 58 miastach na terenie całej Polski  zaprezentujemy dziesięć tytułów wyselekcjonowanych przez Dyrektora Artystycznego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni Tomasza Kolankiewicza.

Polska kinematografia jest jedną z najciekawszych spośród wielkich narodowych kinematografii 2 połowy XX wieku. Mimo burzliwej historii, cenzury, kolejnych załamań ekonomicznych i społecznych nasi twórcy i twórczynie tworzyli dzieła wybitne i na stałe wpisane do światowego kanonu. Oglądając te filmy, od kluczowych dla szkoły polskiej lat 50. i 60. przez megaprodukcje lat 70. po kino moralnego niepokoju lat 80., możemy przez ich pryzmat poznać zarówno kolejne prądy artystyczne jak i obraz zmieniającej się rzeczywistości społeczno-ekonomicznej i produkcyjnej polskiego kina, i co za tym idzie zyskujemy wgląd w polskie imaginarium kolejnych dekad. Historia naszej kinematografii to także historia polskich reżyserów i reżyserek.

W przeglądzie Krótka historia polskiego kina skupiliśmy się na prezentacji wybranych tytułów największych twórców i twórczyń głównego nurtu. Jak zmieniała się wrażliwość filmowców? Czy czerpali oni z europejskiego i światowego kina czy tworzyli nową jakość? Jak wpływały na nich zmiany społeczne i geopolityczne? W końcu: jak polskie kino rezonowało za granicami naszego kraju? Przegląd jest unikatową możliwością przypomnienia najważniejszych, poddanych cyfrowej rekonstrukcji, dzieł powstałych nad Wisłą na dużych, kinowych ekranach i poprzez nie zajrzenia pod podszewkę zmian, jakie zachodziły w ciągu kolejnych dekad PRL-u.

Cykl 10 filmów ze wstępami w formie wykładu wideo prezentuje sylwetkę twórcy/twórczyni, wprowadza w tematykę dzieła, przybliża realia polityczno-społeczne jego powstania. Każdy wstęp zawiera też analizę formalną dzieła z naciskiem na scenariusz, sztukę operatorską, grę aktorską, montaż, scenografię i kostiumy. Wskazuje też aktualny wymiar dzieła i proponuje możliwe tropy interpretacyjne. Prologi zrealizowane są w sposób przystępny, bardziej popularyzatorski niż akademicki, osadzając poszczególne filmy w szerokim, kulturoznawczym kontekście.

Lista Filmów:

⦁ Popiół i diament – Andrzej Wajda, 1958
⦁ Pociąg – Jerzy Kawalerowicz, 1959
⦁ Do widzenia, do jutra – Janusz Morgenstern, 1960
⦁ Nikt nie woła – Kazimierz Kutz, 1960
⦁ Zezowate szczęście – Andrzej Munk, 1960
⦁ Sanatorium pod klepsydrą – Wojciech Jerzy Has, 1973
⦁ Barwy ochronne – Krzysztof Zanussi, 1976
⦁ Aria dla atlety – Filip Bajon, 1979
⦁ Gorączka – Agnieszka Holland, 1981
⦁ Przypadek – Krzysztof Kieślowski, 1981

Udostępnij na Facebooku:

Share on facebook
Facebook

Reklama

Zobacz również..

Reklama

STRONY

Nasze SOCIAL
Kontakt
Przewiń do góry